my village eassy in marathi No Further a Mystery

my village eassy in marathi No Further a Mystery

Blog Article

स्वच्छतेचं नाटक आयोजित करण्यात आणि प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता साधण्यातलं गावातलं उदार समर्थन, यात्रा केल्यानंतर स्वच्छतेचं प्रमोशन - हे सर्व गाववासींनी सक्रियपणे सहभाग केलं.

मित्रानो तुमच्याकडे जर “माझे गाव मराठी निबंध” विषयावर अधिक माहिती असेल तर आम्हाला कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा आम्ही ते या maza gaon nibandh in marathi या report मध्ये upadate करू, मित्रांनो हि maza gaon essay in marathi माहिती जर तुम्हाला आवडली असेल तर तुमच्या मित्र मंडळींमध्ये Share करायला विसरू नका.

या वेबसाइटवरील माहिती कोणत्याही रूपात कॉपी करणे, पुनर्वापर करणे एक गंभीर गुन्हा आहे.

भारताची सभ्यता आणि संस्कृती जगभर प्रसिद्ध आहे.

स्वच्छ गाव हे नक्की, एक सुंदर आणि साकारात्मक गाव.

स्वच्छतेचं नाटक आयोजित, प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता आणि आपलं स्वच्छ गाव - हे सगळं एक अस्तित्व दर्शवतंय.

आमच्या गावच्या शाळेत अभ्यासाबरोबरच विद्यार्थ्यांना बागकामही शिकवले जाते. सूतकाम आणि विणकामांची कामे त्यांच्यात नवीन रस निर्माण करतात.

स्वच्छ गाव हवंत असतं, त्याचं कारण गाववासी सजवलेलं आणि स्वच्छतेतलं प्रति जागरूक.

गावातील एक लहानसा दवाखाना आणि गावा जवळून वाहणारी नदी. माझ्या मामाचे गाव “परळी”, पाली जवळ वसलेले हे गाव, अतिशय टुमदार आहे. गावाभोवती उंच उंच डोंगर आहेत. बारमाही हिरव्यागार वनराईने बहरलेले असतात. चहू बाजूने डोंगर असल्यामुळे गावाचे हवामन फार थंड असते. उन्हाळ्यात सुद्धा हवेत गारवा जाणवतो. जवळून वाहणारी कुंदा नदी त्या गारव्यात अधिक भर घालते. त्यामुळे माझी उन्हाळी सुट्टी येथे फार मजेत जाते.

माझ्या गावात वाढण्याची संधी मिळाल्याबद्दल मी कृतज्ञ आहे. ही एक अशी जागा आहे जिचा मी नेहमीच कदर करीन.

येथं प्रत्येक गाववासी एक साने-गुरुजींचं विशेष आहे.

माझ्या देशाची लोकसंख्या सुमारे १ अब्ज २१ कोटी आहे. अनेक भाषा आणि बोली बोलणारे लोक येथे राहतात.

देवराष्ट्रात कुणी कुणाला परका नाही, कुणाचे काही गुपित नाही. सर्वांना सर्वांविषयी आपूलकी. लग्न होऊन सासरी गेलेल्या गावातील सर्व मूली गावाच्याच माहेरवाशिणी. 'समुद्रेश्वर' हे गावाचे दैवत.

वार्षिक परीक्षा जवळ आली की मला आधीपासूनच गावी जाण्याचे वेध लागतात. परीक्षेच्या शेवटच्या दिवशी तर माझा website आनंद गगनात मावेनासा होतो. कारण आता गावी जाण्याची तैय्यारी घरी सुरु होणार असते.